Broedval
Heb jij je wel eens afgevraagd hoe een oester ontstaat? Legt een oester eitjes, begraaft ze die, of baart het vrouwtje babyoestertjes? In niets lijkt een oester op een zoogdier – ze is immers koudbloedig en baart geen kinderen – maar het voorplantingsproces hebben we gemeen. Dat is te zeggen, het gedeelte van de eitjes en de zaadcellen die elkaar vinden voor de bevruchting, want het liefdesspel dat daaraan vooraf gaat, moet de arme oester ontberen.
Natuurlijke broedval
Als de temperatuur van het zeewater in de zomer rond de 20 graden is, beslist de vrouwelijk oester dat het veilig genoeg is om zich voort te planten. Ze geeft dan een ongelofelijke hoeveel eitjes -tussen de vijf tot acht miljoen- aan het zeewater af. De mannelijke oester, ook niet gek, spuit op zijn beurt miljoenen zaadcellen in dat zelfde zeewater. De zaadcellen moeten de eitjes (larfjes) razendsnel vinden, anders sterven ze af. Lukt dat, dan kunnen ze opgelucht ademhalen, het oesterbroed kan zich gaan vormen. Lang niet al het oesterbroed overleeft (99,9 % haalt het niet) want er liggen genoeg predatoren op de loer die smullen van het broed.
Het oesterbroed laat zich meevoeren door de stroming van het water. Als het oesterbroed binnen enkele weken zwaar genoeg is, valt het naar de bodem. Het broed kan zich binnen 48 uur op de bodem nog verplaatsen met een soort voetje voordat ze zich vastlijmt. Oesterkwekers gooien poreuze mosselschelpen op de bodem van het water, waar het oesterbroed zich aan vasthecht. De oesters laten zich in een later stadium gemakkelijk van de mosselen schapen. Dit het begin is van het leven van een oester.
Kunstmatige broedval
Tegenwoordig kunnen oesterkwekers de broedval grotendeels sturen. Ze kopen babyoestertjes van 6-18mm in bij gespecialiseerde bedrijven. De kwekers zoeken vervolgens zelf een plek met de juiste watertemperatuur en voldoende licht waar ze de babyoestertjes -oesterbroed- in het water verspreiden. Bij deze methode worden grote bakken gebruikt waar de oesters in terecht komen en kunnen groeien. Het gebruik van de bakken maakt het de kwekers gemakkelijk het groeiproces van de oesters te monitoren. Als ze groot genoeg zijn, worden ze verplaatst en verder gekweekt volgens de tafel- of bodemmethode.
